"Σελ.41-51"

Γητευτής των λέξεών μου

Άκου τους παλμούς της καρδιάς μου
κοίταξε μέσ’ απ' τα μάτια
τα δικά μου.

Νιώσε με για λίγο να δεις κι εσύ πως νιώθω
άνοιξε το μυαλό μου σκέψεις
για να σου δώσω.

_Γητευτή των λέξεών μου.

Τη ζωή μου αναδίπλωσες απ' άκρη, σ' άκρη
χρώματα τη γέμισες απ' της γης
τα πλάτη.

Μαζί σου τα παραμύθια δεν έχουν ηλικία
σε κάθε όνειρό μας ζούμε
με φαντασία.

Ενώνεις κάθε σκέψη μου μαζί με τη δική σου
και κάθε κύτταρό μου γίνεται
ένα μαζί σου.

Συνάντησαν οι λέξεις σου στο δρόμο τις δικές μου
κι έπλασαν έναν κόσμο αγγέλων
μέσα του αφέσου.

Η ώρα που σε σκέφτομαι είναι ώρα για αγάπη
το αύριο που δεν ήρθε, περίμενέ το
θα ‘ρθει.

Γύρω χωρίς τα μάτια σου μονότονο σκοτάδι
κι όταν μ' αγγίζεις πάντοτε βαθύ
μένει σημάδι.

Διάλεξα τη νύχτα μαζί της να σου φανερωθώ
πήρα κι ένα αστέρι κρεμόταν
απ' τον ουρανό.

Φόρεσα του έρωτα το χρώμα που αγαπάς
κι απ' το φεγγάρι ζήτησα να 'ρθει
να το κοιτάς.

Ξύπνησα και τον ήλιο τη νύχτα να θερμάνει
κοντά σου να με στείλει εσένα
να ζεστάνει.

Από της γης την αγκαλιά μες στον παράδεισό σου
έκλεψα νυχτολούλουδα απ' την άκρη
των χειλιών σου.

Μη με ρωτάς αν σ' αγαπώ
στο βάθος των ματιών μου η απάντηση είναι που ζητάς
είναι ο δικός μου δρόμος τα βήματα
που ακολουθάς._


«Εσύ κρατάς την πένα μου..
Θέλεις να γράψει..
Γράφει.
Δε θέλεις δε γράφει»



Όσο η ψυχή μου αντέχει

Πριν καιρό ένα ταξίδι
σου είχα υποσχεθεί
όμως δε σ' ακολούθησα
ήμουν βλέπεις δειλή.

Στο συρτάρι του μυαλού
ήσουν κρυμμένος
στους χτύπους της καρδιάς
βαθιά χαμένος.

Έψαχνες την έξοδο
για να με συναντήσεις
με κυρίευσε τρόμος
ζητούσες εξηγήσεις.

Παραθέτω περιπλάνηση
πλησίασε κοντά
η ομίχλη θ' αραιώσει
θα χαθεί μετά.

Για τα όνειρά μας
νοσταλγία θα γεμίσεις
τις στιγμές μας
πάλι απόψε θα ζητήσεις.

Ο δικός μου ο κόσμος
της πνοής σου ο παλμός
ήλιος απεραντοσύνης
των ματιών σου το φως.

Πλάι στα βήματά σου
ο δρόμος της γαλήνης
της ψυχής μου τη γωνιά
μονάχα εσύ αγγίζεις.

Στο προσκύνημα του πάθους
στων χεριών σου την αφή
και τις πέντε μου αισθήσεις
τις κυριαρχείς εσύ.

Μες στα κύτταρα γεννιέται
της ζωής μου ο ανθός
ο προστάτης της αγάπης
είναι του έρωτα ο θεός.

Αποχρώσεις προσμονής
οι λέξεις που θα πω
όσο η ψυχή μου αντέχει
συντροφιά της θα ‘χει
εσένα που αγαπώ.
 

«Αγάπη μου ακριβή.
Πρωταγωνιστές εμείς
στην πρεμιέρα της ζωής»


Καρδιάς μελάνι με απόσταγμα ψυχής

Αναδύεσαι στα τρίσβαθα της λογικής
οι παλμοί της καρδιάς μου ασάλευτοι.
Παρασύρθηκες στ' απύθμενα μονοπάτια του νου
νυχτερινή αέρινη παρουσία ανεξίτηλη οπτασία.

Εισχωρείς σ' άλλη διάσταση της ψυχής μου
τρικυμία αισθήσεων, έφερες στο κορμί μου
ταλαντεύσεις χορδών παθών και επιθυμιών.

Αρμενίζεις στου πόθου μου τον ωκεανό
απ' της πνοής μου ανασαίνεις το βυθό
εξαγνίζομαι, λικνίζομαι, αιχμαλωτίζομαι.

Αποθεώνομαι σαν μ' εξερευνείς
σαν με ανακαλύπτεις σηκώνεις κύματα ηδονής.

Θύελλα ο έρωτάς σου δονήσεις πυρκαγιάς
έσμιξες στο αίμα μου στις φλέβες μου περνάς.
Έντονα τα χάδια σου αγγίγματα ζεστά
με αναζητάς όλο και πιο βαθιά.

Περιπλανιέσαι κι ομορφαίνεις τα πάντα εντός μου
ψηλαφίζοντας τους κόλπους των στεναγμών μου.

Μ' εξουσιάσεις με πάθος δυνατά
πιο πέρα απ' το χρόνο μαζί μου θες να πας
ζητώντας τα μεγάλα ιδανικά.

Χρειάζεται τόλμη μα προχωράς
χρώματα της μνήμης μου θες πιο φωτεινά.

Διασχίζεις τις χαραμάδες του μυαλού μου
τρέχεις στης έμπνευσής μου την ακρογιαλιά
στην άμμο της απλώνεις βήματα καυτά.

Διεκδικείς των σκέψεών μου τον ειρμό
παίρνεις την πένα με αρπάζεις με τρέλα.

Υιοθετείς το πνεύμα μου μ' έναν λόγο
γίνεσαι της τέχνης μου άξιος συνεργός.

Το σώμα μου δαμάζεις να σου παραδοθεί
σφραγίδα να του αφήσεις ποιητικής γραφής.
Μελάνι βάζεις της καρδιάς με απόσταγμα ψυχής
απόλυτη αγαλλίαση απόλυτη σιωπή.

Κατέκτησες τα πάντα εδώ πώς να σου αντισταθώ;
Δεν επιδιώκω άλλο, δε θ' αγωνιστώ..

Μια χάρη θέλω μόνο μια χάρη σου ζητώ.

Μα πώς να στο περιγράψω
με ποιά λόγια να στο πω;
Μάλλον σ' ερωτεύτηκα νομίζω σ' αγαπώ.


Το βράδυ μην αργήσεις
απόψε έλα ξανά..
_Σαν μια τελευταία φορά.



Λόγια της ψυχής

Νιώσαμε του έρωτα
την απόλυτη στιγμή
κάθε καυτή ανάσα σου
στη σκέψη μου ηχεί.

Με λόγια απλά μονάχα
με κύκλωνε η φωτιά
ποτέ δεν είχα ζήσει
τέτοιο αίσθημα ξανά.

Αν ο χρόνος κύλησε
κι έφυγε μακριά
έμεινα στο χθες
μαζί σου στη χαρά.

Αν η εποχή άλλαξε
και βιαστικά ήρθε άλλη
είναι η κατάλληλη στιγμή
να σου μιλήσω πάλι.

Ζω και ξαναζώ
στην ίδια εμπειρία
σαν να μην υπάρχει πια
δεύτερη ευκαιρία.

Λες και το αύριο
θ' αργήσει να έρθει
σαν ένα πρωινό
που ξέχασε να φέξει.

Αν το φεγγάρι ανέβηκε
στον ουρανό ψηλά
το μυαλό που μου 'χεις πάρει
πίσω δεν ξαναγυρνά.

Ότι κάνω κι ότι πω
μπροστά μου σ' αντικρίζω
σταματημένους δείχτες
της ώρας μου γυρίζω.

Να σου μοιράσω καθετί
με σκέψεις και εικόνες
έτσι μ' έμαθες να σ' αγαπώ
δίχως όρια και κανόνες.

Μα αν ξυπνήσω κάποια μέρα
και δεν είσαι εδώ μαζί μου
να θυμάσαι ότι σου χάρισα
την ίδια την ψυχή μου.

Γιατί σ' αγάπησα και σ' αγαπώ
πιο πάνω απ' τη ζωή μου.


«Μη ρωτήσεις γιατί
δε φταίει το ποτό.
Τίποτα άλλο δεν ήπια
εκτός από το γλυκό μεθύσι
της παρουσίας σου»



Αποπλάνηση

Στο άκουσμα της λέξης
ο έρωτας σκιρτάει
σε αντίθετη τροχιά 
από τη γη γυρνάει.

Σαν αντάμωσαν οι ψυχές
έκλεψες το μυαλό μου
χίλια κομμάτια έκανες
το δόλιο λογισμό μου.

Έτσι με παγίδευσες
σαν το μικρό παιδί
δίχως να καταλάβω
το πως και το γιατί.

Με το άγγιγμα της επαφής
μ' έχεις διεκδικήσει
και πάθη απερίγραπτα
μέσα μου έχεις ξυπνήσει.

Αλήθεια ψέμα δε θα πω
τα μάτια σου λατρεύω
σαν τα κοιτάζω χάνομαι
μέσα τους ταξιδεύω.

Στο βλέμμα σου το ερωτικό 
μ' έχεις αιχμαλωτίσει
σ' έναν άγριο ωκεανό
έχω ναυαγήσει.

Τις σκέψεις και τα λόγια σου
όλα θα τα κλειδώσω
στο βάθος της καρδιάς μου
εσένα για να σώσω.

Αισθήματα της ενοχής
μ' έχουν κατακλύσει
μα αισθάνομαι
απ' τους τυχερούς
που σ' έχω αγαπήσει.

Μες στο δικό μου κόσμο
σταμάτα να παλεύεις
με μιας σε αποδέχτηκα
εκεί δεν κινδυνεύεις.

Της αντοχής μου τα όρια
σου τα 'χω παραδώσει
της νιότης μου τα όνειρα
όλα σου τα 'χω δώσει.

Ήταν μοιραίο και γραφτό
για να με κατακτήσεις
στα μονοπάτια τ' ουρανού
εσύ να με οδηγήσεις.

Η θέα καταπληκτική
πίσω δε θα γυρίσω
μη μου ζητάς να κατεβώ
πιστεύω πως θ' αργήσω.

Κοντά σου όλα είναι όμορφα
άλλο πια δε φοβάμαι
στο τρυφερό σου αγκάλιασμα
δίπλα σου θέλω να 'μαι.

Σαν το φτερό στον άνεμο
όπου με πας πηγαίνω
για την αγάπη μίλα μου
ζωή μου ν' ανασαίνω.

Τη συνείδησή μου ξελόγιασες
γέμισες την πνοή μου
πάλι απόψε θα ονειρευτώ
την αποπλάνησή μου.

Τη μέρα που σε γνώρισα
και έγινα δική σου._

Και θ’ ανεβούμε σκάλα, σκάλα
στην αγάπη να φιληθούμε
στάλα, στάλα στο κρεβάτι.

«Θα 'μαι αγέρας θα 'σαι η πνοή μου
θα 'μαι το τέλος θα 'σαι η αρχή μου»