"Σελ.32-40"

Και ήρθες εσύ

Στο σταθμό
της ζωής μου άραξα
περίμενα το τρένο της ελπίδας
να με πάρει.
Στη στάση των αποψινών ονείρων
κατέβηκα, βλέποντας τον ήλιο
να μου χαμογελάει.

Λουλούδια
η άνοιξη να μου ξυπνάει
κόκκινη η επιγραφή του έρωτα
φιλιά να με κερνάει.
Φτερουγίσματα της καρδιάς μου
ξεκίνησαν, το γυμνό μου παρελθόν
να μ' αποχαιρετάει.

Μάζεψα
από κάτω τα σκορπισμένα
φύλλα μου, μ' ένα νεύμα
στέλνοντάς τα στο φεγγάρι.
Στον ωκεανό της αγάπης μου να τα ρίξει.
Εκείνος τώρα όλα πρέπει
να τα πάρει.

Τον οδηγό
των σκέψεων ακολούθησα
κράτησα όλες τις χρήσιμες στου λέξεις.
Το κερί του πόθου άναψα
αφήνοντας τη μουσική και πάλι
να διαλέξεις.
 

Ζωντανά
μαζί σου τ’ αρώματα γύρω μου
τ’ αστέρια πλησιάζουν να με πάρουν. 
Το φεγγάρι για μένα έλαμψε στη μορφή σου
το δρόμο της επιστροφής
μην ξαναπάρω.

Όλα είναι
τόσο γνώριμα, τόσο αγαπημένα
σαν όλα τα όνειρα που είχα φυλαγμένα.
Σ' αυτόν το σταθμό ήμουν ξεχασμένος επιβάτης
ήρθες και με πήρες όλα
να μου τ’ αλλάξεις.

Τον πόνο
να πετάξεις μακριά μου
να στολίσεις με λουλούδια τα όνειρά μου.
Γαλήνη να προσφέρεις στην ψυχή μου
μ' ελπίδες να γεμίζεις
τη στιγμή μου.

Κι εγώ για σένα τώρα ζω
ζω για να σ’ αγαπώ.
Ζωή μου._



Φλέβα χτυπάς

Σκέφτομαι..
σ κ έ φ τ ο μ α ι..

Σκέφτομαι εσένα πάλι.

Μια καρδιά δε μου ήταν αρκετή
και πάλι δε μου φτάνει.

Μα πού με πάει η σκέψη μου
και πού με ξενυχτάει;
Πώς θα μπορέσω να σε βρω
σε ποιό σοκάκι να σταθώ;
Μην τύχει και περάσεις.

Πάρε το σώμα μου και δώσ’ μου το δικό σου
να σε αγγίξω θέλω, να σε αισθανθώ.
Να σε ακούσω και να νιώσω τον παλμό σου
τώρα εδώ.
Μα πως γίνεται από μένα να γλυτώσεις
Πώς γίνεται από σένα να σωθώ;
Μακριά σου σβήνει η νύχτα αργοπεθαίνει
μαζί κι εγώ.

Νιώσε της αγάπης μου ζεστή την παρουσία
μόνη θα μετρώ όλη τη μοναξιά.
Για να μη λυπηθείς, ποτέ μη μ' αρνηθείς
γλυκιά μου καρδιά.

Στου έρωτά σου το ποτάμι πνίγομαι
πάλι κι απόψε
το κορμί μου πως παλεύει!!
Μην αργήσεις να με σώσεις
για να σωθείς κι εσύ μαζί.

Τώρα σ' έχω ανάγκη τέτοια ώρα σε ζητώ
της αγκαλιάς σου γυρεύω το λιμάνι.
Δίπλα σου να γείρω κοντά σου να βρεθώ
για ν' αποκοιμηθώ.

Ποιά μουσική θέλεις να βάλω στην καρδιά σου
ποιό χρώμα θες να έχουν τα όνειρά σου;
Πόσο γλυκό θέλεις να είναι το φιλί μου
να 'ρθείς μαζί μου;

Φτερά αγγέλου κρύβω στην αγκαλιά μου
να σου τα δώσω.
Στα έχω δέσει μ' αγάπης λέξεις τα έχω πλέξει
κι έχουν πονέσει.
Όχι, εσένα δε θα σε προδώσω αν χρειαστεί
και τη ζωή μου θα σου δώσω.

Εγώ σ' αγάπησα και σ' αγαπώ..
Δεν ξέρω πόσο!!

Με ρωτάς αν έπαψα αν ακόμη σ' αγαπώ
θέλεις αποδείξεις κι άλλα να σου πω.
Από που ν' αρχίσω τι να πρωτοθυμηθώ
ο έρωτάς μας είναι μεγάλος πυρετός.


«Καίγομαι αγάπη μου, το φως σου αυτό με λιώνει»




Εραστής μεγάλων συγκινήσεων

Χάθηκα στο ονειρικό σου άγγιγμα
στο παιχνίδι της φαντασίας σου
πάλι ζω.
Στις σκέψεις σου τις βραδινές
πλανιέμαι.

Σαν πρωινό χάδι ζεσταίνεις το κορμί μου
απ' τα λόγια της ψυχής σου.
Αδυναμία μου γλυκό μου πάθος
γητευτή των ονείρων μου
φωτισμέ της νιότης μου.

Κλεισμένα παραθύρια μου άνοιξες
σε μυστικούς κήπους με πήγες πάλι.
Των αισθημάτων χρόνος ξεκίνησε
σταθερέ μου βηματοδότη.

Έγινες ένα με την καρδιά μου
σαρώνοντας συλλογή αναμνήσεων. 
Ανατολής μελτέμι σε αφύλαχτους
ουράνιους διαδρόμους σκόρπησες.

Γέννησες την πρώτη και στερνή μου λέξη
μεθυσμένο φιλί του Αυγούστου.
Γυμνό μου δάκρυ στέγνωσες
στην αναγέννησή μου.

Απουσία μου γλυκιά, κάθε ερωτικός
στίχος και μια προσευχή
στα γκρεμισμένα μου όνειρα.

_Παραδώσου ψυχή μου
στη θέληση της μοίρας.

Χτίσε πάνω στις πληγές σου
ξανά το είδωλό σου.
Διώξε την άρνηση της ζωής
με το μαχαίρι της σιωπής
κόψε όλα τα δεσμά σου.
_Φτάσε στο ψηλότερο σκαλοπάτι
στης άνοιξης το περιβόλι.

_Αντίο χρόνε μου.

Η δύναμη των λέξεων σε παγώνει
σαν άγαλμα δίπλα μου.
Εραστή των μεγάλων συγκινήσεων
ακολουθώ τα νέα χρώματα  
μπροστά μου.

Μια ρουφηξιά θανάτου ακόμη
και να ο προορισμός μου.

Τα όνειρα που βλέπω όταν ξυπνώ
πάω σ' εκείνον που αγαπώ.



Γλυκό κομμάτι της ζωής μου

Εθίζομαι στη σκέψη σου
λιώνω στη θύμησή σου
κλαίω, μεθώ, παραμιλώ
για ένα γλυκό φιλί σου.

Γλυκιά που ‘ναι η ζωή μου
όταν είμαστε μαζί
γλυκός κι ο κόσμος όλος
όταν μέσα εκεί είσαι εσύ.

Γλυκός που 'ναι κι ο αέρας
και το νερό πολύ γλυκό
τρελή γλυκιά μου σκέψη
σε θέλω πάλι εδώ.

Γλυκό κομμάτι της καρδιάς μου
παλμό της δίνεις δυνατό
γίνεσαι εξάρτηση γλυκιά μου
όσο περνάει ο καιρός.

Συνήθειά μου όμορφη
γλυκιά κι αγαπημένη
μες στην ψυχή μου σε φυλώ
και είμαστε δεμένοι.

Είσαι το πιο γλυκό δώρο
που μου χάρισε η ζωή
είσαι ότι θέλω ν' αγαπάω
και γεύομαι κάθε στιγμή.

Μέσα σε όλα είσαι εσύ
και στη γλυκιά τη μουσική
σ’ όποιο κομμάτι σου κρατώ
και στ' όνειρο και στη ζωή.

Γλυκό μου παλικάρι
ψηλά ανέβασέ με
πάλι κι απόψε το βράδυ
ζεστά έλα φίλησέ με.

Γλυκιά μου αμαρτία
σε θέλω πολύ
του έρωτα γλυκό
κέρασέ με κρασί._

 «Τις ώρες της μοναξιάς σου
θα ‘ρθω να κλέψω
τα λόγια σου θα πάρω
 
με φιλιά να στα δέσω.

Κι όταν τα μάτια μας
ενωθούν στο βλέμμα
τότε τα κορμιά μας
 
θα γίνουν ένα»


Σ' ακολουθώ

Με μια ψυχή προσπαθώ και τους δυο μας να κρατάω
με μια καρδιά δίνω τα πάντα για να μας αγαπάω.
Με μια ματιά σ' έναν κόσμο που μόνο εμάς χωράει
με μια ελπίδα που μπροστά μας συνεχώς προχωράει.
Σ’ ακολουθώ κι όπου μας πάει.

Μ’ ένα φεγγάρι εκεί ψηλά που θέλουμε να πάμε
μ’ έναν ουρανό που συνεχώς τον κυνηγάμε.
Μ’ ένα όνειρο μαζί σου κοιμάμαι και ξυπνώ
μ’ ένα ταξίδι κι όπου βγει μ' εσένα ξεκινώ
κι όπου θες σ' ακολουθώ.

Με το γλυκό ξενύχτι που αγγίζουμε και την αυγή
με το παραμύθι που ήρωες του εγώ κι εσύ.
Με το ωραίο ποίημα γεμίζοντας χαμόγελα χαράς
με το δροσερό το κύμα κολυμπώντας στα βαθιά
χαϊδεύοντας τ' ουρανού την αγκαλιά.

Μ' αυτά τα καρδιοχτύπια της γλυκιάς μπαλάντας
με τα θλιμμένα μάτια που μου βουρκώνουν πάντα.
Μ’ αυτά τα κουρασμένα λόγια γράφω και σωπαίνω
με της άνοιξης τα πουλιά μηνύματα σου στέλνω.
Λουλούδια να σου φέρουν εσένα που αγαπώ
γιατί κοντά σου μόνο ζω.

Η αγάπη χρειάζεται πάντα δυο κορμιά για να κατοικίσει
αν το ένα απ' τα δύο φύγει και χαθεί εξόριστη θα ζήσει.
Έχει ανάγκη κι από λέξεις γεύσεις παραδείσου
σου έχω δώσει αρκετές για να στ’ αποδείξω
κι από τότε παντού σ' ακολουθώ.

Γιατί την έννοια της αγάπης