"Σελ. 103-112"

Ένα χάδι

Όπως χθες το βράδυ που σε είχα ανάγκη
να σ' αγγίξω να με αγγίξεις
το κορμί με ζεστασιά να μου
τυλίξεις.

Ν' αφεθώ στου κορμιού το χάδι
κουρασμένη φαίνεται και η νύχτα απόψε.
Πίσω από τις μάσκες του πόνου του λυγμού
χάδι μου απαλό τις συλλογές μου
διώξε.

Κλείσε τα μάτια σου και μη φοβηθείς
είμαι η ανάσα σου είμαι η καρδιά σου.
Στ' όνειρο μόνος δεν έμεινε κανείς
φίλα με απόψε θα ‘μαι
δικιά σου.

Κάτω απ' το φως του φεγγαριού
πάνω απ' τα φυλλώματα των δέντρων.
Πατώντας τα γλυκά νερά των ποταμών
και μες στους πέντε
ανέμους.

Σε νύχτες με πανσέληνο και ξάστερο ουρανό
παρηγοριά μου σ' έχω ένα θλιμμένο
πρωινό.

Ζεστά να σ' αγκαλιάσω και να σε ονειρευτώ
στο δάκρυ που κυλάει απ' την καρδιά που σπάει
σαν κρύσταλλο ακριβό.

Κράτα τη σκέψη ζωντανή
για να με ξεκουράζεις
για μια ολόκληρη ζωή
κοντά μου να πλαγιάζεις.

Να νιώσω χτύπους της καρδιάς
σφιχτά αγκάλιασε με
στων χεριών σου τη φυλακή
γλυκά φυλάκισέ με.

Στα μονοπάτια του ουρανού
πάρε με και ταξίδεψέ με.

Να με κρατάς στην αγκαλιά
για να σε ξενυχτάω
μικρά ταξίδια της καρδιάς
πλάι σου να γυρνάω.

Σαν νιώσω μακριά σου
πως θ' αποκοιμηθώ
στα όνειρά σου ξύπνησα
και άρχισα να ζω.

Κοντά σου θέλω να ‘μαι
κοντά σου κι ας χαθώ
ψηλά στον έβδομο ουρανό.

Θυμήσου τη συμβουλή μου.
 «Σκάλισε όσο μπορείς
τον άνεμο πιο δυνατά
γράφοντας τ' όνομά μου
δίπλα στο δικό σου
και έλα να μ' ανταμώσεις»




Κάθε φορά που σε κοιτώ

Κάθε φορά σαν με κοιτάζεις
αν ενώσω τις γραμμές
κάθε φορά που σε κοιτάζω
όταν φύγουν οι σκιές.

Όλα τ' άστρα τ’ ουρανού
το μονόγραμμά μας θα φτιάξουν.

Γι' άλλη μια φορά το σώμα
που μας προκαλεί διεγείρεται
για έξυπνα πάλι παιχνίδια
το μυαλό μας εγείρεται.

Τότε μας πνίγουν οι λέξεις
χιλιάδες εικόνες μας πλημμυρίζουν
το αίμα που κυλά στις φλέβες
κι όλοι οι παλμοί μας σαστίζουν.

Κάθε φορά όταν χάνομαι
γυρίζω το βλέμμα μου σ' εσένα
τι όνειρο βλέπεις σε ρωτώ
δώσε μου λίγο και σ’ εμένα.

Κάθε φορά που σε βλέπω
βυθίζομαι στο φως μαζί σου
στου κορμιού σου τον ωκεανό
παραδομένη στο φιλί σου.

Κάθε φορά που σε βλέπω
νιώθω πόσο μου 'χεις λείψει
όλες τις μέρες που δε σ' έχω
κρύβω το βλέμμα μη στο δείξει

Κάθε φορά που σε βλέπω
σκέψεις μου σκόρπιες πετάνε
ακούγονται αιχμάλωτες λέξεις
κι όλα γύρω για εσένα μιλάνε.

Από την πηγή της λίμνης μου
ζητάς νερό να ξεδιψάσεις
κι από την πνοή του έρωτα
τους στεναγμούς να ξαποστάσεις.

Ανάβλυσε ύδωρ ψυχή μου
κι εγώ να ξεδιψάσω
διέξοδο γίνε κι ουρανός
τις συννεφιές μου να ξεχάσω.

Κάθε φορά που σε κοιτώ
και βλέπω τη μορφή σου
μια ευκαιρία στον παράδεισο ζητώ
να κοιμηθώ μαζί σου._

«Στη σκέψη με την σκέψη σου
παίζουμε κρυφτό
σε βρίσκω σ' αγκαλιάζω
όνειρό μου μαγικό»

_Πάντα είσαι στη σκέψη μου
γιατί σε αγαπώ.



Έτοιμη για αγάπη

Μια ζωντανή καρδιά προσκαλώ
είσαι έτοιμος για αγάπη;
Λαμπρό μονοπάτι τ' ουρανού
κοντά στο παλάτι του θεού
ταξίδι στη χώρα της αγάπης.

Νέο είδωλο να της φτιάξουμε
τη μορφή μας να χαράξουμε
πάνω στο βωμό της αγάπης.

Ήχους της ψυχή να κλέψουμε
πόνους δάκρυα να μαζέψουμε
να ντυθεί ο ύμνος της αγάπης.

Χρώμα στα σύννεφα να δώσουμε
σε δρόμους να τα στρώσουμε
για να περάσει η αγάπη.

Έτοιμος για τη γιορτή χαράς
και το αφιέρωμά της;

Τη σκάλα να ετοιμάσουμε
ασημόχρυση να τη βάψουμε
γερά να κρατηθεί η αγάπη.

Σε μια σκηνή να πρωταγωνιστεί
η μεγάλη αρχόντισσα της γης.
Ο πρώτος ρόλος της αγάπης.
 
Θερμές ευχές με αγκαλιές
ζεστά να την υποδεχτούμε.
Σ' ένα χορό των αστεριών
μαζί της να βρεθούμε.

Να γεννηθούν κι άλλοι καρποί
πιστεύω στ' όνομά της.
Στον έρωτα θεό παρακαλώ
πνοή να πάρουν τα όνειρά της.

Αγάπη ως το τέλος
αγάπη απ' την αρχή.
Στο δύσκολο βαρύ χειμώνα
στην άνοιξη που θα 'ρθεί.

Τα λόγια της αγάπης
είναι φόρος τιμής.
Ελπίζω μην ξεχάσεις
τις σκέψεις της στιγμής.



Στα ίχνη της καρδιάς

Στο θεό μιλώ και για τους δυο
της ψυχής μας παραμύθι
λέω ακριβό.
Πως σε προσμένω θα του πω.
_Θες;
Να ζω μες στη δική σου την ψυχή
να γίνω εγώ η ανάσα της ζωής;
Θωριά μου αχτίδα μου λαμπρή
φτερά του έρωτα κι αγάπη μαγική.

Πες μου πριν Θεέ μου τρελαθώ γιατί;
_Τον αγαπώ πολύ.

Μια νύχτα του μικρού Φλεβάρη
μου είπε δειλά πως μ' αγαπά
να νιώσει θέλει το φιλί μου
του κόσμου όλη η ομορφιά
και σαν βαρύ ζεϊμπέκικο
χτυπούσε η καρδιά.
Σε μια άλλη διάσταση μπλέχτηκα
στην άλλη άκρη της ζωής
δίπλα του βρέθηκα.

Πες μου Θεέ μου να του παραδοθώ;
_Μπορώ;

Ακούμπησαν τα χείλη μου
να δω, αν είναι αληθινός.
_Αχ, ναι..
Στου έρωτα την εικόνα σαν της ζωής σταγόνα
έσκυψα για να πιω.
Ανέβηκα μαζί του στον έβδομο ουρανό.

Πάντοτε σε περίμενα αγάπη μου να 'ρθείς
ξύπνησες κάθε μου πνοή, μες στην καρδιά
παλμό.

Κοιμήσου άγγελέ μου για να σε ζωγραφίσω
πάνω στα σύννεφα σαν μυστικό γλυκό
τη νύχτα θα σε κρύψω.

Ότι ζητήσεις κι ότι έχω θα στο δώσω
φοβάσαι μήπως είμαι ψέμα
και ίσως σε προδώσω.

Το πιο μεγάλο σ' αγαπώ και μια ευχή
σαν προσευχή στου πάθους
τη βροχή.


_Ταξίδι στ' όνειρο θα 'ρθείς;
Να γράψουμε το πιο όμορφό μας ποίημα
με χρώματα ψυχής.

Χίλιες και μία φορά ακόμη θα στο πω
τυφλά τον ήχο απ' την καρδιά σου
ακολουθώ.

Δικός σου ο κόσμος όλος κι όλα τα σ' αγαπώ
κράτα με απ' το χέρι ν' αγγίξουμε
ουρανό.

Ας γίνει αυτό που θέλουμε
ας γίνει το γραφτό._



Κρυμμένο όνειρο

Αναπνοή μου
ανάσα μου ζεστή.

Συγχρονίζω την πνοή μου
με τη δική σου
τη στιγμή που είμαι μέσα
στην ψυχή σου.

Είσαι για μένα στην καρδιά
πρώτος και στερνός μου χτύπος.
Μπροστά μου ένας μονόδρομος
γλυκός αγάπης στίχος.

Θα τρέχει το αίμα μου καυτό
στις φλέβες να προλάβει.
Ιδρώτας θα κυλά απ' το μέτωπο
γλυκό φιλί να λάβει.

Πάλι με πνίγει ετούτη η αγάπη
δάκρυα κόμπος στο λαιμό μου.
Μαζεύεται πλήθος λογισμών
τρελαίνουν το μυαλό μου.

Ξάγρυπνους το σύμπαν μας χωρά
άλλη μια φορά όλους μαζί.
Στο τέρμα ανοίγω τη μουσική
κανείς απόψε δε θα κοιμηθεί.

Κοίταξε ανάμεσά τους θα με βρεις
δίπλα θα 'μαι στους χαμένους.
Κρίμα που δε θα 'ναι ορατή
η έκλειψη στους αδικημένους.

Ομολογώ έδωσα μάχη σκληρή
για να τα καταφέρω.
Σ' αγάπησα πιο πάνω
από καθετί γραμμένο.

Ομολογώ σε αγαπώ πιότερο
αν γίνεται δεν ξέρω.
Ξέρεις προσπάθησα πολύ
πλάι σου να μη μένω.

Ομολογώ άλλαξα συνήθειές μου
για να μην υποφέρω.
Μα εσύ τη μοίρα μου οδηγείς
σ' ένα όνειρο κρυμμένο.

«Το παραμύθι θέλω
να γίνει πραγματικότητα
τότε ενώνονται οι νότες
με τις σκέψεις μου.
Λέω, θ' ανοίξει
σαν αυλαία τ' όνειρό μου
και θα παιχτεί όπως
και πρώτα ο εαυτός μου.

Όταν κοιμάμαι κι ονειρεύομαι
σαν να ναι αιώνες
μαντεύω λίγο ουρανό
για ν' αγαπήσω.
Μ' ένα συναίσθημα αργό
καθώς βραδιάζει
ζητώ τον ώμο το ζεστό
για ν’ ακουμπήσω»